Mevo ruszyło – i dla mnie jest super

Dzisiaj o 13:30 oficjalnie ruszył system wypożyczania rowerów miejskich w aglomeracji trójmiejskiej i okolicach – Mevo. Od razu wykupiłem abonament roczny w cenie 100 zł i choć dostępnych jest dopiero 900 z docelowych 4000 rowerów, po pracy udało mi się znaleźć w pobliżu dostępną maszynę.

Na początku jednak musiałem założyć konto na rowermevo.pl, podając swoje dane i doładować konto za kwotę, na którą chciałem wykupić abonament plus co najmniej jeden złoty, aby możliwe było wypożyczenie roweru. O konieczności posiadania środków na koncie dowiedziałem się dopiero z maila od Mevo, informującego mnie, że konto zostało zablokowane i aby je odblokować, muszę na konto wpłacić przynajmniej 10 zł. Jak donoszą inni, była to błędna informacja, bo wystarczy złotówka, ale na wszelki wypadek doładowałem za 11 zł. W ramach abonamentu mam dostępne 90 darmowych minut dziennie, za kolejne muszę płacić 5 groszy za minutę.

Najbliższy dostępny rower z mojej pracy znajdował się w odległości trochę ponad 500 metrów. Można zarezerwować rower na 15 minut, nie ma jednak w aplikacji w tej chwili sensownej informacji, ile czasu rezerwacji zostało, przy której stacji rower właściwie jest i mogłaby też przydać się ścieżka do tej stacji na wzór Traficara (który też sobie ostatnio skonfigurowałem).

Gdy dotarłem na miejsce, zarezerwowany przeze mnie rower czekał jako jedyny na stacji. Zeskanowałem kod QR, zdjąłem stopkę, odblokowałem blokadę za tylnym kołem i mogłem ruszać. Co mnie najbardziej zaskoczyło? Rower jest dość ciężki, tak jak się spodziewałem (ma w końcu silnik elektryczny), ale mimo tego tylko pierwszy nacisk na pedały przy ruszaniu wymaga odrobinę więcej siły, niż przy normalnym rowerze. Po chwili włącza się wspomaganie elektryczne, które dla człowieka, który na rowerze jak dotąd najwięcej naraz przejechał 22 kilometry i jego średnia prędkość normalnie wynosiła około 10-12 kilometrów na godzinę, było wręcz idealne.

Odcinek Przymorze – Morena zrobiłem w 26 minut, a podjazd pod Rakoczego, którego najbardziej się obawiałem, okazał się niemal bezproblemowy – tętno skoczyło mi zaledwie do 150 uderzeń na minutę (dla porównania, moja średnia przy bieganiu wynosi 180 – 150 to u mnie raczej w miarę lekki trucht). Do domu dotarłem praktycznie zupełnie bez spocenia się, co jest dużą zaletą w przypadku dojazdów na trasie dom – praca.

Oddanie roweru w moim przypadku przeszło bezproblemowo – wiem jednak, że na niektórych stacjach w okolicy ulicy Myśliwskiej rowery oddane na stację były traktowane jako zaparkowane poza nią i obarczone karą w wysokości 3 zł. To jednak dosyć normalne przy rozruchu systemu i mam nadzieję, że reklamacje tych osób zostaną szybko rozpatrzone.

Z mojej perspektywy wszystko wskazuje na to, że system Mevo jest dokładnie tym, czego oczekiwałem – abonament jest tani, rowery pozwalają na przemieszczenie się z miejsca na miejsce bez nadmiernego wysiłku, a do tego Mevo działa też w Tczewie. Pierwsze wrażenie bardzo dobre, choć są też negatywne opinie, zwłaszcza wśród osób, które jeżdżą na rowerze w nieco mniej amatorski sposób, niż ja.

Podróż na żywo – weekend w Polsce

Nie będzie to taka typowa podróż na żywo, jak dotychczasowe na tym blogu. Relacjonuję mój przejazd głównie po to, by przetestować, jak prezentowałaby się podróż na żywo w testowanym przeze mnie PolarSteps. Możecie więc spodziewać się nieco mniejszej liczby postów, ale za to będzie tu trochę groundhoppingu. Wybieram się właśnie na trzydniowy wypad do Trójmiasta i Tczewa – tak, jak co mniej więcej miesiąc w tym roku. W ramach wyjazdu planuję wpaść na dwa mecze piłkarskie – jeden w ekstraklasie, drugi w B-klasie, czyli od najwyższego, do najniższego poziomu rozgrywkowego.

Turysta we własnych miastach

Jest maj, nie ma już śniegu, a w Norwegii przez cały miesiąc trwał festiwal dni wolnych od pracy. Czwarty z nich, który mnie dotyczy właśnie powoli zbliża się do końca. Muszę przyznać, że całkiem przyjemnie wykorzystuję majowe dni wolne. Wystarczyło czasu, by na parę dni wpaść do Polski, a także całkiem sporo zobaczyć w Oslo.

W Gdańsku udało się więc zobaczyć Forum Gdańsk tuż przed swoim nieotwarciem. Nie wyglądało zbytnio na ukończone, i jak się okazało, faktycznie nie było.

Odkryłem, że Cafe Drukarnia na Mariackiej serwuje świetną kawę. Naprawdę, a przydarzyło mi się też być w kawiarni, która serwuje podobno najlepszą kawę na świecie w Oslo. Szczerze, nie wiem, która z nich smakowała mi bardziej.

Kręcąc się po Gdańsku, starałem się być wyczulony na detale. Parę ciekawych rzeczy zauważyłem.

Ile lat może mieć ten domofon?

Szczególnie uroczy wydał mi się ten zakątek. Niesamowite, że widziałem go po raz pierwszy, zważywszy na to, że mój obiad ślubny odbył się nie więcej niż dwieście metrów stąd.

Byłem też oczywiście w Tczewie. Spacer nad Wisłą przypomniał mi, jak tu ładnie i zielono.

16 maja, dzień przed głównym świętem narodowym Norwegów, nazywany jest narodowym świętem futbolu. Odbywa się wtedy kolejka norweskiej ekstraklasy. Stwierdziłem, że to dobry moment, by zajrzeć na bliskie mojemu miejscu zamieszkania Intility Arena i zobaczyłem tam mecz głównego klubu Oslo, Vålerengi, przeciwko rywalowi z przedmieść Oslo, Stabæk. W przerwie meczu na stadionie odbywał się quiz z wykorzystaniem platformy, którą pisze firma, dla której pracuję.

W pewnym momencie odśpiewano też piosenkę klubową, która opowiada głównie o tym, jak płonął kościół na Vålerendze. Melodia strasznie z czymś mi się kojarzy, ale nie potrafię skojarzyć, z czym. Jeśli ktoś wie, dajcie znać – wyślę pocztówkę z Oslo za naprowadzenie!

Dzisiaj z kolei stwierdziłem, że pobiegam i dotarłem pod pałac królewski.

Spod pałacu zajrzałem w okolice Aker Brygge i Tjuvholmen, gdzie przy kawie i churrosach obejrzałem, jak do portu w Oslo wpływa solidny statek wycieczkowy i posiedziałem trochę nad morzem.

Wiosną, gdy wszystko kwitnie, znacznie łatwiej jest cieszyć się wszystkim, co wokół. Zwłaszcza, że w Oslo ta wiosna jest naprawdę niesamowita – niemal cały czas piękne, słoneczne dni i pogoda, którą przedstawiano mi jako typowe norweskie lato. Znacznie więcej jest tu też gatunków ptaków, które chętnie wchodzą w interakcje.

Z innej strony spojrzałem też na Gdańsk, Gdynię (o którą też zahaczyłem) i Tczew. Może i nie jest tam aż tak cicho, różnorodnie i zielono, ale kurczę, na swój sposób też ładnie.